Tag: #rozwój

Aktualnie uczestniczę w kursie Dagmary Szymańskiej „Przez Umysł do Obfitości”. Podczas jednej z zawartych w nim medytacji, szczególnie dotknęło mnie to stwierdzenie: „Podziwiam bogatych ludzi i gratuluję im, nie zazdroszczę, nie jestem zawistna. Wiem, że odnaleźli połączenie z własnym źródłem obfitości. Czują, że zasługują na wszelkie bogactwa i otrzymują je. Mam na to pełną zgodę”. Po przeczytaniu tych słów, w mojej głowie pojawiła się myśl: „Ale czy na pewno nie ma we mnie uczucia zazdrości? Czy zawsze szczerze gratuluję innym osobom ich osiągnięć?”. Wówczas obudziły się we mnie dawno zapomniane, głęboko zakopane przekonania, do których nie chciałam wracać…

Czy na pewno dobra starczy dla każdego?

Zapytałam samą siebie: „Jak postrzegam dostatek? Jaki jest mój punkt widzenia?”. Przecież jestem
świadoma, że wszelkiego dobra starczy dla każdego. Zauważyłam, że moja niepewność pojawia się
wraz z brakiem czy niedoborem zdrowia, relacji lub pieniędzy. Wcześniej utarło się we mnie
przekonanie, że na świecie jest określona ilość dobra. Porównam to do tortu, który tak bardzo
uwielbiam! Jeśli komuś damy większy kawałek tortu, to każda kolejna osoba dostanie go mniej.
Zadałam sobie pytanie: „Z jakiego braku to do mnie przychodzi?”. Odpowiedź pojawiła się dosyć
szybko.

Z porównania!

Tak, zdałam sobie sprawę, że jako mała Ania byłam często porównywana. Więc, jeśli nie udawało mi
się spełnić czyichś oczekiwań czy odnieść sukcesu, odbierałam to jako porażkę. Już od najmłodszych
lat jesteśmy oceniani, otrzymując w szkole stopnie. Zawsze ktoś może być od nas lepszy. W końcu
tylko jedna osoba może wygrać, nie wszyscy. Wcześniej zmagałam się z tym, że ciągle
porównywałam się lub współzawodniczyłam z innymi ludźmi. Chciałam tym samym zwiększyć
poczucie własnej wartości.

Skąd ta mentalność dostatku?

Mentalność dostatku bierze się właśnie z głębokiego poczucia własnej wartości i bezpieczeństwa.
Dziś mam w sobie przekonanie, że dobra starczy dla wszystkich ludzi. Wierzę, że z takim podejściem
można osiągnąć więcej. Dzieląc się uznaniem, priorytetami, a także profitami, np. gdy prowadzi się
własną działalność czy pracuje się w grupie. Wszystko to sprawia, że doceniam nieskończoność możliwości oraz budowania dobrych relacji, w których wspólnie możemy wzrastać, wspierając się wzajemnie.

Mentalność dostatku w osiąganiu celów

Wiem, że mogłabym dotrzeć do celu sama. Mam jednak świadomość, że z innymi osobami jestem w
stanie zajść znacznie dalej! Wierzę, że czyniąc dobro i dzieląc się nim, możemy odnieść wspólne
zwycięstwo. Wolne od porównywania się, zazdrości czy zawiści. Wspólną pracą, rozmową oraz
nadawaniem wspólnego biegu i kierunku ważnym dla nas sprawom. W moim odczuciu wynika to
właśnie z dostatku mentalności.

Continue Reading

Praktyka refleksyjna to refleksja nad nauką. Jest to bardzo ważna jej część – badania wykazały, że doświadczenie nie zawsze prowadzi do nauki. Praktyka refleksyjna łączy w sobie teorię i praktykę, która zmusi Cię do świadomego spojrzenia na swoje doświadczenia, działania, emocje i reakcje. Następnie, uzyskane dzięki temu informacje na swój temat, możesz dodać do już istniejącej bazy wiedzy i osiągnąć wyższy poziom zrozumienia.

Cykl uczenia się PACT

Praktyka refleksyjna jest częścią etapu „Rozważanie” (Consider) cyklu uczenia się PACT. Cykl ten składa się z czterech etapów:

• Nabywanie (Procure) – zdobądź nową wiedzę (teorię) lub umiejętność. Przykład: postaraj się zrozumieć, jaki sposób komunikacji będzie odpowiedni w kontaktach z Twoimi klientami;
• Zastosowanie (Apply) – zastosuj nową wiedzę lub umiejętności w praktyce. Przykład: wykorzystaj odpowiedni sposób mówienia podczas rozmowy telefonicznej z klientem;
• Rozważanie (Consider) – przemyśl i oceń wyniki praktyki. Przykład: zastanów się, jak poszła Ci rozmowa z klientem. W jaki sposób przebiegała? Czy użyłaś stosownego języka? To dobry moment, by wdrożyć praktykę refleksyjną;
• Modyfikacja (Transform) – zmodyfikuj, dostosuj wiedzę lub umiejętności w oparciu o wyniki i wnioski z punktu poprzedniego, czyli oceny. Przykład: Spróbuj zawęzić listę tego, co możesz, a czego nie powinnaś mówić swoim klientom.

W całym programie jest sporo zadań do wykonania i będziesz musiała zastosować praktykę
refleksyjną, aby zastanowić się, czego się nauczyłaś i jak później będziesz mogła wykorzystać
te umiejętności. Istnieje wiele znanych modeli, które można śledzić podczas praktyki refleksyjnej. Jednak
każdy z nich opiera się na podążaniu tymi samymi podstawowymi etapami opisanymi powyżej.

Kluczowe modele

Wyróżnia się trzy kluczowe modele:
Refleksja – myślenie o tym, co się stało;
Zrozumienie – analiza tego, czego można się z tego nauczyć i jakie wyciągnąć wnioski;
Działanie – podsumowanie analizy i poprawa swoich działań na jej podstawie.

We wszystkich refleksyjnych modelach ćwiczeń istnieją kluczowe zalecenia, które wydają się być podobne, jednak nie do końca tak jest, jeśli chodzi o skuteczne ich odzwierciedlenie. Upewnij się, że zastanawiasz się w odpowiednim czasie – ma to ogromne znaczenie. Intensywne doświadczenia wymagają okresu odstąpienia (chłodzącego), zanim możliwe będzie odbicie zimna (obiektywne, nie subiektywne!). Zarówno obiektywne, jak i subiektywne refleksje mogą okazać się przydatne. Należy jednak spróbować je zrównoważyć, aby dotrzeć do ogólnego zrozumienia. Zachęcam Cię do zastanowienia się, dlaczego myślisz w taki, a nie inny sposób. Bycie świadomą kobietą pomoże Ci w poszerzeniu perspektywy i wyciągnięciu bardziej wnikliwych wniosków na swój temat.

Gibbs – odblaskowy model cyklu (1988)

Gibbs jest popularnym modelem refleksji z sześcioma etapami, które pomogą Ci systematycznie myśleć o procesie:
Opis – co się stało?
Uczucia – co wtedy myślałaś i czułaś?
Ocena – co było dobre, a co złe w tym doświadczeniu?
Analiza – jakie wnioski możesz wyciągnąć?
Wniosek – co jeszcze mogłaś zrobić?
Plan działania – co zrobiłabyś, gdyby sytuacja się powtórzyła?

Lawrence-Wilkes – model REFLECT (2014)

Model ten składa się z następujących etapów:

• Pamiętaj (Remember) – spójrz wstecz, przyjrzyj i upewnij się, że intensywne doświadczenia są obiektywnie przeglądane;
• Doświadczaj (Experience) – co się stało? Co było ważne?
• Skup się (Focus) – kto? Co? Gdzie? Jaka była Twoja rola, obowiązki itp.?
• Ucz się (Learn) – zadawaj pytania: dlaczego? jakie były powody, perspektywy lub uczucia?
• Oceń (Evaluate) – oceń przyczyny, a następnie wyniki oraz mocne i słabe strony;
• Zastanów się (Consider) – oceń możliwości zmian, również potrzeb rozwojowych i scenariuszy „Co jeśli …?”;
• Próbuj (Trial) – wdrażaj nowe pomysły, eksperymentuj, podejmuj działania, wprowadzaj zmiany.

Model refleksji i uczenia się Kolba

David Kolb opublikował tę teorię w 1984 roku. Analizuje ona cztery punkty, aby zidentyfikować sposób, w jaki ludzie się uczą:

• Doświadczanie – uczenie się i wszystko to, co było odczuwalne w okresie nauki;
• Refleksja – przemyślenie, jak przydatna była sesja;
• Myślenie – przyjrzenie się pomysłom i teoriom, które odnoszą się do doświadczenia edukacyjnego;
• Aktorstwo – testowanie nauki w praktyce.

Częścią teorii Kolba było to, że proces ten reprezentuje koło lub spiralę, której wszystkich podstaw dotykają ludzie – czyli cyklu doświadczania, refleksji, myślenia i działania.

Model praktyki refleksyjnej Rolfe

Minimalny model praktyki refleksyjnej Rolfe można uprościć w:
Co? – opis sytuacji;
Więc co? – zbudowanie teorii i wiedzy;
Co teraz? – szukanie rozwiązań w celu poprawy sytuacji.

Identyfikowanie stylu nauki

Znalezienie preferowanego stylu nauki pomoże Ci w pełni wykorzystać możliwości pracy nad osiągnięciem Twoich celów. Dzięki temu w pełni wykorzystasz działania edukacyjne i rozwojowe, a także będziesz mogła cieszyć się procesem uczenia się oraz zwiększyć swoje szanse na pomyślne ukończenie programów i szkoleń, których się podejmiesz.

Korekty i redakcji dokonała Marta Kaniecka, która prowadzi swoją stronę Marta Kaniecka – WA, copywriting, transkrypcje

Continue Reading